Umowa o świadczenie usług
Od 1 marca br. obowiązuje Ustawa z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (DzU z 2011 r. nr 5, poz. 13). Określa ona zasady organizacji i funkcjonowania regularnego przewozu w publicznym transporcie zbiorowym – drogowym, kolejowym, innym szynowym, linowym, linowo-terenowym, morskim oraz w żegludze śródlądowej. Już ta lista pokazuje, iż zakres oddziaływania ustawy jest stosunkowo szeroki.
Niewątpliwie też będzie ona wywierała praktyczny wpływ na sposób organizowania publicznego transportu zbiorowego w Polsce. Z tego względu warto poświęcić uwagę na analizę tego aktu prawnego. Ze względu na obszerną tematykę ustawy niniejszy artykuł poświęcony jest jednemu z jej istotnych aspektów, czyli zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
Co wynika z Rozporządzenia nr 1370/2007?
Rozważania na temat ustawy należy rozpocząć od odniesienia się do przepisów unijnych, stanowiących tło dla regulacji krajowych. 3 grudnia 2009 r. weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1370/2007 z 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego. Jego przepisy zastąpiły Rozporządzenie Rady nr 1191/69 z 26 czerwca 1969 r. w sprawie działania Państw Członkowskich dotyczących zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej w transporcie kolejowym, drogowym i że...
