Sośnica japońska to drzewo prawdziwie egzotyczne. Do okresu trzeciorzędowego występowała w Europie. W niektórych kopalniach węgla brunatnego jeszcze dzisiaj można znaleźć szczątki jej igieł, czasami w dużej ilości. Po ochłodzeniu się klimatu przetrwała do dzisiaj tylko w Japonii. Spotyka się ją na największej japońskiej wyspie Honsiu jako gatunek reliktowy. Rośnie w terenie górzystym na wysokości 400-1000 m n.p.m., w centralnej części wyspy, zwłaszcza w dolinie rzeki Kiso-gawa i górach Koya-san, zlokalizowanych na zachodzie. Roślina występuje też na wyspach Sikoku i Kiusiu. Towarzyszą jej inne drzewa iglaste, np. kryptomeria (szydlica) japońska (Cryptomeria japonica), choina Siebolda (Tsuga sieboldii), cyprysik tępołuskowaty lub japoński (Chamaecyparis obtusa), jodła japońska (Abies firma), sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora) i torreja orzechowa (Torreja nucifera), a spośród drzew liściastych, np. magnolia szerokolistna (Magnolia hypoleuca), grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum) i klon rdzawy (Acer rufinerve).
 
Charakterystyka morfologiczna
Sośnica japońska (Sciadopitys verticillata) należy do rodziny sośnicowatych (Sciadopityaceae), wcześniej wchodziła w skład rodziny cypryśnikowatych (Taxcodiaceae). Nazwa rodzajowa Sciadopitys wywodzi się z języka greckiego – skias ozn...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?