Branżowe ABC

W przypadku piekarni zlokalizowanej w budynku mieszkalnym, do którego woda dostarczana jest jednym przyłączem i jednym przyłączem odprowadzane są z tego budynku ścieki, ich ilość powinna być raczej określana na podstawie wodomierza mierzącego ilość wody dostarczonej do piekarni i w tym celu zainstalowanego.

Na zasadzie wyjątku możliwe jest także zawarcie umowy w oparciu o wcześniej wskazany art. 6 ust. 7 ustawy zaopatrzeniowej. Przeciętne normy zużycia wody określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (DzU nr 8, poz. 70).

W tabeli 6 z załącznika do wymienionego rozporządzenia (w lp. 3) określona została przeciętna norma zużycia wody dla piekarni. Ilość odprowadzonych ścieków może być ustalana na podstawie ilości wody określonej w umowie. Powinno dotyczyć to jednak sytuacji, gdy opomiarowanie dostawy wody do piekarni nie jest technicznie możliwe.

Odprowadzone z piekarni ścieki, zgodnie z wcześniejszymi wyjaśnieniami, stanowią ścieki przemysłowe, a z części mieszkalnej – bytowe.

Ścieki ze stacji paliw, odprowadzane do sieci kanalizacyjnej jednym przyłączem, stanowią ścieki przemysłowe, zgodnie z wcześniejszymi wyjaśnieniami, w tym wg definicji ścieków przemysłowych.

 

Wysokość stawek podatku od towarów i usług na lata 2011 i 2012 określają art. 41 oraz 146a i 146f Ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU z 2011 r. nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Stawka podatku dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT od 1 stycznia 2011 r. wynosi 8%, a od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2013 r. wyniesie 9%.

Budowa przyłącza wodociągowego oraz przyłącza kanalizacyjnego na zlecenie i koszt właściciela nieruchomości, opodatkowana jest stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Przyłącze, zgodnie z definicjami zawartymi w art. 2 pkt 5 i 6 Ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (DzU z 2006 r. nr 123, poz. 858 ze zm.), zwanej dalej ustawą zaopatrzeniową, to odcinek przewodu łączący sieć wodociągową lub kanalizacyjną z wewnętrzną instalacją odpowiednio: wodociągową lub kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług.

Ponadto wg art. 5 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2 ustawy zaopatrzeniowej, realizację budowy przyłączy do sieci zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do. Odbiorca usług odpowiada za zapewnienie niezawodnego działania posiadanych instalacji i przyłączy wodociągowych oraz kanalizacyjnych.

Budowa przyłączy na zlecenie i koszt osób ubiegających się o przyłączenie nieruchomości do sieci została ujęta w grupowaniu PKWiU 2008 pod symbolem 42.21. Rurociągi przesyłowe i sieci rozdzielcze. Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów.

Wyjaśnienia dotyczące klasyfikacji niektórych działalności przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych zawarte są w piśmie GUS z 5 lipca 2011 r. nr MS – 02-2-5672/KU-167/2011, stanowiącym odpowiedź na wystąpienie Izby Gospodarczej „Wodociągi Polskie”.

 

Artykuł 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (DzU z 2006 r. nr 123, poz. 858, ze zm.), zwanej dalej ustawą zaopatrzeniową, nie zabrania odcięcia dostawy wody lub zamknięcia przyłącza kanalizacyjnego w przypadku dokonania przez odbiorcę usług tylko częściowej, tj. niepełnej, zapłaty należności za dwa okresy obrachunkowe, pomimo otrzymania upomnienia w sprawie uregulowania zaległej opłaty.

W artykule tym mowa jest o należności za pełne dwa okresy obrachunkowe. Należności powinny dotyczyć także pełnych ich wartości. W innym przypadku regulacja ta dopuszczałaby możliwość dokonywania zapłaty należności w wysokości, jaką zaakceptowałby odbiorca usług, wg osobistego uznania, np. za wszystkie okresy obrachunkowe. Finansowe skutki jego decyzji ponosiliby wówczas pozostali odbiorcy usług, co stanowiłoby naruszenie innych regulacji ustawy zaopatrzeniowej i Rozporządzenia Ministra Budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (DzU nr 127, poz. 886).

Opóźnienie zapłaty należności powoduje kredytowanie niesolidnego odbiorcy usług i pogarsza sytuację finansową przedsiębiorstwa. W rzeczywistości środki na jego kredytowanie zapewniają odbiorcy usług wywiązujący się z zawartych umów. Opłaty wynikające z przekroczenia terminu zapłaty za usługę także stanowią należności związane z jej świadczeniem. Podstawa do ich egzekwowania, zgodnie z art. 6 ust. 3 pkt 2, 3 i 6 ustawy zaopatrzeniowej, powinna wynikać

z umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków zawartej z odbiorcą usług.

W przypadku wysłania upomnienia w sprawie ich uregulowania podlegają takim samym rygorom jak należności główne.

Maria Bakalarczyk – główny specjalista ds. ekonomicznych IGWP