Potrzeba decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i wymagania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego spotykają się z niechęcią i krytyką wielu uczestników procesu budowlano-inwestycyjnego. Co leży u podstaw tego typu zachowań?

W polskich uwarunkowaniach prawnych realizacja inwestycji budowlanych związana jest często z licznymi procedurami administracyjnymi, głównie w odniesieniu do inwestycji wymienionych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Ich realizacja wiąże się bowiem z potrzebą uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wydawanej na podstawie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Decyzja ta ? poprzedzając decyzję o pozwoleniu na budowę ? istotnie wydłuża proces przygotowania inwestycji.

Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.) stanowią ? w odniesieniu do omawianego rodzaju zamierzeń budowlanych ? częściowe ułatwienie proceduralne. Inwestor planujący realizację inwestycji mogącej znacząco oddziaływać na środowisko ma bowiem świadomość, że w sytuacji uzyskania decyzji środowiskowej może, posiadając projekt budowlany, od razu wnioskować o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. W sytuacji braku planu posiadanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stanowi dopiero podstawę do występowania o de...