Roczniki statystyczne wskazują, iż produkcja włókien na świecie kształtuje się obecnie na poziomie 84 mln ton, z czego ok. 52 mln ton to włókna syntetyczne.

Roczna światowa produkcja włókien naturalnych wynosi 29 mln ton. Pozostała część włókien, czyli tylko ok. 3 mln ton, jest wytwarzana z pochodnych polimerów naturalnych, głównie z celulozy, pozyskiwanej przy użyciu metod chemicznych1. Ze statystyk wynika, że zdecydowana większość produkowanych włókien bazuje obecnie na surowcach pochodzących z przetwórstwa ropy naftowej, której zapasy wyczerpują się. Dlatego w celu zabezpieczenia bazy surowcowej należy wrócić do idei z przeszłości, czyli do myśli technologicznej opartej na wykorzystaniu surowców odnawialnych do produkcji włókien sztucznych.

Cechą szczególną polimerów otrzymywanych z ropy naftowej, w odróżnieniu od tych wytwarzanych z surowców naturalnych, jest ich trwałość. Powoduje ona gromadzenie się odpadów, stanowiących zagrożenie dla środowiska. Surowce odnawialne, głównie pochodzenia roślinnego, stają się konkurencyjne wobec surowców petrochemicznych nie tylko ze względów ekonomicznych, ale również dlatego, że dostarczają polimery przyjazne dla środowiska, ulegające degradacji w warunkach, w których powstaje kompost lub w glebie. Projekt ?Biodegradowalne wyroby włókniste? o akronimie BIOGRATEX, realizowany w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, stanowi odpowiedź na rosnącą potrzebę w...