Jednakże w odniesieniu do konkretnych aktów o takim charakterze przepisy powszechnie obowiązujące mogą nadawać im inną formę prawną (w szczególności formę aktu normatywnego zawierającego przepisy powszechnie obowiązujące, np. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego)1. ?Niewładczy? charakter oznacza, że plan jest aktem niemogącym wywoływać wiążących skutków prawnych przede wszystkim zewnętrznie, czyli wobec podmiotów spoza systemu podmiotów podległych organowi przyjmującemu akt planowania.

Etap planowania

W teorii zarządzania przyjęte zostało, że planowanie jest procesem definiowania celów oraz określania skutecznych i adekwatnych do przyszłych warunków działania środków ich osiągania2, planowanie jest więc wyjściowym etapem tzw. cyklu działania zorganizowanego. Etap planowania działania zwykle jest finalizowany sporządzeniem planu, który w sytuacji przygotowania go przez organ administracji ma, co do zasady, charakter sformalizowanego dokumentu ? o ile obowiązek jego przyjęcia wynika z prawnie ustalonego zadania organu. Plan, mający postać dokumentu, powinien być równocześnie swoistym instrumentem prawnym (narzędziem), za pomocą którego dane działanie przeprowadzone zostanie w sposób przemyślany i uporządkowany, w sposób służący osiąganiu zakładanych celów. Głównymi dokumentami planowania prowadzonego przez administrację publiczną są strategie, plany i programy, zwykle niemające jednak prawnie ustalone...