Gadolin w środowisku

Na początku ubiegłego stulecia świat oszalał na punkcie promieniotwórczości. Po odkryciach państwa Curie i Becquerela naukowcy prześcigali się w codziennych doniesieniach na jej temat. Nikt wówczas nie brał pod uwagę zagrożeń, jakie mogą towarzyszyć temu zjawisku.

Niestety to zagrożenie już pochłaniało pierwsze ofiary. W USA w dwóch małych miasteczkach rad zbierał żniwo wśród młodych kobiet, które malowały farbami z dodatkiem radu czy mezotoru cyferblaty zegarków. Wtedy nie zdawano sobie sprawy z zagrożenia, które pojawiło się wraz z niespodziewanym rozwojem nauki. Od tego czasu zmieniło się bardzo dużo, jednakże zagrożenie towarzyszące rozwojowi we wszystkich dziedzinach nadal istnieje i należy mieć je na uwadze. A więc dzisiaj o gadolinie?.

Gadolin występuje w skorupie ziemskiej w ilości 6 ppm (wagowo). Najważniejszymi minerałami gadolinu są:

  • monacyt (Ce,La,Th,Nd,Y,Pr)PO4, zwany także piaskiem monacytowym,
  • bastnezyt (Ce,La,Nd,Y,Pr)CO3F, dużo rzadszy niż monacyt.

Gadolin został odkryty w 1880 r. przez Jeana Charlesa Galissard de Marignac. Liczba atomowa gadolinu to 64, zaś masa atomowa 157,25 u. Posiada siedem izotopów trwałych: 152Gd (0,2%), 154Gd (2,18%), 155Gd (14,8%), 156Gd (20,47%), 157Gd (15,65%), 158Gd (24,84%), 160Gd (21,28%) [1]. Jest jednym z najbardziej interesujących pierwiastków grupy lantanowców. Gadolin znajduje się na ...