Przepisy Ustawy z 7 lipca 2023 roku o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw to kolejna na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat próba reformy systemu planowania przestrzennego. Próba udana, ponieważ prace legislacyjne zakończyły się sukcesem, jednak biorąc pod uwagę fakt, że reforma obejmuje wyłącznie planowanie przestrzenne na poziomie lokalnym, trudno nazwać ją kompleksową.   Tryb procedowania reformy zdaje się wykraczać poza możliwości ujmowania zmian w ramach zmiany istniejącej ustawy, bowiem w wyniku jej przyjęcia w systemie planowania przestrzennego pojawia się m.in. zupełnie nowy akt planistyczny – plan ogólny, który ma zastąpić studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Założenia reformy systemu planowania przestrzennego

Dotychczasowy system planowania przestrzennego na szczeblu gminnym obejmował dwa instrumenty planistyczne: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, uzupełnione decyzjami o warunkach zabudowy i decyzjami o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Gmina mogła (i może nadal) kształtować przestrzeń, uchwalając zarówno uchwałę w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, jak i miejscowy plan rewitalizacji, a także wykorzystując liczne specustawy. Politykę przestrzenną uz...