Utrata bioróżnorodności jest jednym z głównych zagrożeń dla środowiska we współczesnym świecie. Ubogi skład gatunkowy zbiorowisk roślinnych ma negatywny wpływ na ich usługi ekosystemowe, takie jak łagodzenie miejskiej wyspy ciepła, retencję wody, łączność krajobrazową czy zdolność roślin do zatrzymywania zanieczyszczeń.

Większa bioróżnorodność roślin – poprzez zapewnienie siedliska, jako miejsca przebywania i rozmnażania się, pokarmu i łączności krajobrazowej, ułatwiającej przemieszczanie się – wspiera także różnorodność innych organizmów: mikroflory bakteryjnej, grzybów i zwierząt. Pomaga też w ochronie gatunkowej. Przykładem są dachy zielone w Wielkiej Brytanii, dedykowane ochronie niewielkiego ptaka kopciuszka. Powaga problemu znajduje odzwierciedlenie w licznych dokumentach na temat konieczności ochrony bioróżnorodności, wydawanych przez międzynarodowe (m.in. WHO, OECD czy FAO) i lokalne organizacje. W UE najważniejszym dokumentem dotyczącym tego zagadnienia jest „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030”, wydana w maju 2020 r. Obok głównych tez, mówiących m.in. o tym, że stan ochrony przyrody ze względów moralnych, ekonomicznych i środowiskowych jest krytyczny; różnorodność biologiczna ma kluczowe znaczenie dla zagwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego oraz...