Utrzymywanie zieleni wzdłuż pasów drogowych jest od kilku lat tematem niezwykle emocjonalnych dyskusji. Formalnie nie jest to zieleń dzika, ale urządzona, zaprojektowana wraz z funkcjami, które ma spełniać jako wyposażenie pasa drogowego, i regulowana aktami prawnymi.

Pojęcie zieleni przydrożnej jest zdefiniowane bezpośrednio w art. 4 pkt 22 Ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (DzU z 2017 r. poz. 2222 ze zm.), w myśl której jako zieleń przydrożną określa się roślinność umieszczoną w pasie drogowy, mającą na celu w szczególności ochronę użytkowników drogi przed oślepianiem przez pojazdy nadjeżdżające z kierunku przeciwnego, ochronę przyległego terenu przed nadmiernym hałasem, zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby. W interpretacji pojęcie zieleni przydrożnej ma bardzo szeroki zakres znaczeniowy i można nią określać praktycznie wszystkie rośliny – zaczynając od trawy, a na drzewach kończąc.

Funkcje przydrożnej zieleni

Podstawową funkcją drzew jako elementu zieleni przydrożnej jest izolacja. Głównym celem jest ograniczanie zarówno zanieczyszczeń emitowanych liniowo w pasach komunikacyjnych, jak i generowanego hałasu. Jednak nie jest to jedyna funkcja drzew. Rzadziej omawianym aspektem zadrzewień oraz pozostałej zieleni przydrożnej jest rola pozytywnych oddziaływań remediacyjnych. Na całokształt tych procesów składają się: stabilizac...