Jednorazowe pieluchy (pampersy) są zwykle wytwarzane z pulpy drzewnej, bawełny, sztucznego jedwabiu wiskozowego i tworzyw sztucznych, takich jak poliester, polietylen i polipropylen. Zapewniają wygodę rodzicom i ich dzieciom, jednak po zużyciu stanowią uciążliwy odpad.
Zużyte pieluchy, cement, piasek, żwir i woda
Pochodząca z Indonezji Zuraida Siswanti i jej współpracownicy z University of Kitakyushu w Japonii przygotowali beton i zaprawy, łącząc wypłukane, wysuszone i rozdrobnione jednorazowe odpady pieluchowe (których dostarczyły dzieci samej badaczki) z cementem, piaskiem, żwirem i wodą.
Po 28 dniach próbki zawierające różne proporcje „pieluchowych” odpadów zostały poddane testom, aby ocenić, jaki nacisk są w stanie wytrzymać. Następnie autorzy obliczyli maksymalny udział piasku, który można zastąpić pieluchami jednorazowymi w różnych materiałach budowlanych, które byłyby potrzebne do budowy domu o powierzchni 36 metrów kwadratowych, zgodnego z indonezyjskimi normami budowlanymi. Jak podkreśliła Zuraida Siswanti, Indonezja ma czwartą największą populację na świecie ( 275 milionów ludzi), co oznacza zarówno niedobór mieszkań, jak i mnóstwo zużytych pampersów.
Ustalono, że odpady z jednorazowych pieluch mogą zastąpić do 10 proc. piasku potrzebnego do uformowania betonowych słupów i belek w trzypiętrowym domu. Odsetek ten wzrósł do 27 proc piasku potrzebnego do wykonania betonowych słupów i belek w domu jednorodzinnym. W przypadku zaprawy w ścianach działowych pieluchami jednorazowymi można zastąpić nawet 40 proc. piasku, ale w zaprawie do podłóg i kostki brukowej – tylko 9 proc.
Reasumując, pieluchami można zastąpić do 8 proc. piasku, jeśli brać pod uwagę całość betonu i zaprawy potrzebnych do budowy parterowego domu o powierzchni 36 metrów kwadratowych – co odpowiada 1,7 metra sześciennego odpadów (jak policzyła badaczka, odpowiada to około 200 jednorazowym pieluszkom, ale występują one w różnych rozmiarach). Jedno niemowlę zużywa – według szacunków autorki – około pięciu pieluch dziennie.
Zdaniem autorów szersze wdrożenie ich ustaleń wymagałoby opracowania procesów zbierania, odkażania i rozdrabniania odpadów na dużą skalę. Ponadto przepisy budowlane musiałyby zostać zmodyfikowane, aby umożliwić wykorzystanie tego rodzaju odpadów jako materiału budowlanego. Najpierw jednak trzeba by sprawdzić, jak pampersobeton znosi upływ czasu.
Więcej informacji w artykule źródłowym (https://www.natureasia.com/en/research/highlight/14496).
Komentarze (0)