Jednym z głównych założeń projektu była modernizacja i uzupełnienie parkowej szaty roślinnej.
Nowe nasadzenia, wzmocnienie skarp, renowacja Aliny i zmodernizowana infrastruktura
Wokół fontanny i Fortu Sokolnickiego utworzone zostały rabaty różane, złożone z takich odmian jak ‘Apricola’, ‘Aisdade’, ‘Sunstar’, ‘Aspirin’, ‘Pomponella’ czy ‘Perennial Blue’. Wykonano nowe nasadzenia w ogrodzie rododendronów.
Uzupełniono runo parkowe wielogatunkowymi bylinami, m.in. zawilcami (Anemone), brunerami (Brunnera) czy fiołkami (Viola). Wykonano również nasadzenia izolacyjne z krzewów na obrzeżach parku i wokół placu zabaw. Na ogrodzeniu parku pojawiły się pnącza powojnika (Clematis).
Ponad 40 dużych klonów srebrzystych zostało nasadzonych wzdłuż alei obwodnicowej w ramach trudnej, ale koniecznej wymiany drzew wynikającej z ich złego stanu zdrowotnego i zagrożenia wyłamaniem. Po upływie dwóch lat widać, że bardzo dobrej jakości materiał szkółkarski, odpowiadający wysokim standardom ZZW, przyjął się doskonale, a drzewa znacząco podrosły. To także zasługa zastosowania przez Zarząd Zieni m.st. Warszawy opasek z hydrożelem, utrzymujących odpowiednie nawodnienie drzew.
Renowację przeszła także znana wszystkim Żoliborzanom położona w centralnej części parku fontanna z rzeźbą „Alina – dziewczyna z dzbanem” dłuta Henryka Kuny. Dodatkowo rzeźba została podświetlona, aby zachwycać przechodniów również po zmierzchu.
Wzmocniono zniszczone fragmenty skarp – elementów dawnej fortyfikacji – na powierzchni prawie 3 tys. m2, na których wprowadzono również roślinność okrywową i zadarniającą, aby utrzymać efekt prac i zwiększyć różnorodność biologiczną.
Parku w stylu modernistycznym
Park im. S. Żeromskiego to park w stylu modernistycznym z początku lat 30. XX wieku. Obiekt o powierzchni 4,7 ha powstał z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Żoliborza. Projekt parku stworzyli Leon Danielewicz i Stanisław Zadora-Życieński. Układ kompozycyjny założenia oparty jest na zachowanych fragmentach fortyfikacji Cytadeli Warszawskiej.
Główne wejście od strony pl. Wilsona zaakcentowano kolistym parterem ogrodowym wokół ustawionej w 1936 r. fontanny z rzeźbą „Dziewczyna z dzbanem” autorstwa Henryka Kuny. Podstawowe elementy kompozycyjne parku stanowią: aleja obwodowa z klonów srebrzystych i aleje lipowe na koronach skarp. W wyniku działań wojennych podczas II wojny światowej park został częściowo zniszczony, jego odtworzenie rozpoczęto w latach 50. Pierwszą rewaloryzację parku przeprowadzono w 2005 roku, kolejną zakończono w 2020 r. W sierpniu 2020 roku park im. S. Żeromskiego został wpisany do rejestru zabytków.
W latach 2018 – 2020 park im. Stefana Żeromskiego przeszedł renowację w ramach projektu pn. „Rozwój i uporządkowanie terenów zieleni wraz z elementami rekreacyjnymi na terenie Parku Pole Mokotowskie, Parku Żeromskiego oraz Parku Ogrody Kosmosu w Warszawie” współfinansowanego przez Unię Europejską z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020.
Komentarze (0)