Cięcie drzew podlegało i nadal podlega ustawicznym modyfikacjom. Wraz ze zmianami stosunku do przyrody, rozwojem nauk przyrodniczych oraz możliwości technicznych zmieniają się poglądy na temat technik cięcia i jego wpływu na drzewo.


Relief ołtarza wotywnego 350 l.p.n.e.
Podkrzesany platan Pinakoteka Monachiun
(Pfisterer 1999)

Cięcie drzew jest historycznie pierwszym działaniem arborystycznym. Drzewa dziko rosnące były cięte w celu pozyskania opału, stworzenia sobie potrzebnych wnętrz (polan), poprawy widoczności i dla zapewnienia poczucia bezpieczeństwa. Siekiera obok ognia była pierwszym narzędziem do wprowadzania kulturowego ładu w przyrodzie. Drzewa cięto również dla pozyskiwania drewna oraz liściarki i utrzymywano w formie lasu odroślowego, zwanego też niskopiennym, czy też w postaci uprawy wierzb głowiastych. Jedne z najstarszych śladów początków uprawy drzew, czyli arboricultury, widoczne są na greckim kamieniu wotywnym z okresu 350 lat p.n.e. Ewolucja poglądów na zasadność i technikę cięcia trwa jednak nadal. Dopiero w ostatnich latach dochodzimy do przekonania, że cięcie musi uwzględniać: naturę drzewa, jego procesy fizjologiczne, sezonowe zm...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?