Zgodnie ze współczesnymi strategiami ekorozwoju, budynki nie mogą być rozpatrywane w oderwaniu od środowiska, w którym powstają. Osiągnięcie harmonii między aspektem przyrodniczym, społecznym i ekonomicznym wymaga nowego podejścia do projektowania konstrukcji i architektury, w tym także uwzględnienia bioklimatu. Pojęcie zdrowego bioklimatu budynku można określić jako szeroko rozumiany komfort użytkowania. Na bioklimat danego wnętrza wpływa szereg czynników fizycznych, chemicznych, biologicznych i natury fizjologiczno-psychologicznej.
Utrzymanie zdrowego bioklimatu ma na celu poprawę jakości naszego życia. Natomiast podstawową wartością bioklimatu środowiska jest jakość powietrza w pomieszczeniach.
Niestety, obecnie większość budynków nie posiada zdrowego bioklimatu. Przyczynił się do tego szereg niekorzystnych zjawisk, m.in.:
  • termomodernizacja przez przeszczelnianie budynku, bez zachowania koniecznej wentylacji i z lekceważeniem dyfuzji pary wodnej,

  • zużycie techniczne budynków (zwłaszcza wielkopłytowych) i brak właściwej konserwacji,

  • remonty nieuwzględniające emisji z warstw dotychczas izolowanych od środowiska przeznaczonego na pobyt ludzi,

  • brak kontroli przestrzegania norm dotyczących dopuszczalnych poziomów emisji substancji szkodliwych w budynkach,

  • niska odpowiedzialność projektantów i użytkowników za kształtowanie środowiska (niezrozumienie nowych wyzwań związanych ze zmianą styku życi...