Biopreparaty – historia, rozwój i aplikacje
Drobnoustroje od niepamiętnych czasów wykorzystywane są przez człowieka. Z zebranych i roztartych ziaren wypiekano chleb – pomagały w tym drożdże i bakterie, z miodu i różnych soków zawierających cukier przyrządzano napoje alkoholowe. Preparaty mikrobiologiczne stosowano w produkcji żywności, jeszcze zanim rozpoznano ich naturę i funkcje.
Pierwsze próby zastosowania wyizolowanych bakterii i enzymów w technologii ścieków przeprowadzono w Stanach Zjednoczonych w 1931 r., dodając je do osadów ściekowych. Stwierdzono wówczas, że nie miały one znaczącego wpływu na intensyfikację procesu fermentacji1.
Początkowe handlowe preparaty mikrobiologiczne nazywano „poprawiaczami biologicznymi” i stosowano je głównie w osadnikach gnilnych bądź osadnikach Imhoffa2. W 1953 r. badano wpływ dwóch handlowych biopreparatów, Enzymatic i Bionetic, na proces osadu czynnego oczyszczającego dwa rodzaje ścieków3: syntetyczne, zawierające glukozę z produkcji soku cytrynowego o stężeniu BZT5 – 1450 mg O2/L oraz miejskie, o stężeniu BZT5 – 360 mg O2/L.
Stopień rozkładu substancji organicznych w porównywalnych rodzajach ścieków był taki sam w próbkach kontrolnych i w próbkach z dodatkiem ww. biopreparatów. Jung badał 10 biopreparatów handlowych, które zalecano do utylizacji tłuszczów przez osad czynny. Składały się na nie bakterie wyselekcjonowane pod względem aktywności enz...
Pierwsze próby zastosowania wyizolowanych bakterii i enzymów w technologii ścieków przeprowadzono w Stanach Zjednoczonych w 1931 r., dodając je do osadów ściekowych. Stwierdzono wówczas, że nie miały one znaczącego wpływu na intensyfikację procesu fermentacji1.
Początkowe handlowe preparaty mikrobiologiczne nazywano „poprawiaczami biologicznymi” i stosowano je głównie w osadnikach gnilnych bądź osadnikach Imhoffa2. W 1953 r. badano wpływ dwóch handlowych biopreparatów, Enzymatic i Bionetic, na proces osadu czynnego oczyszczającego dwa rodzaje ścieków3: syntetyczne, zawierające glukozę z produkcji soku cytrynowego o stężeniu BZT5 – 1450 mg O2/L oraz miejskie, o stężeniu BZT5 – 360 mg O2/L.
Stopień rozkładu substancji organicznych w porównywalnych rodzajach ścieków był taki sam w próbkach kontrolnych i w próbkach z dodatkiem ww. biopreparatów. Jung badał 10 biopreparatów handlowych, które zalecano do utylizacji tłuszczów przez osad czynny. Składały się na nie bakterie wyselekcjonowane pod względem aktywności enz...
