Archiwizowanie papierowej wersji kopii faktur

W jednym z wydawnictw księgowych znaleźć można interpretację dotyczącą przechowywania kopii faktur w formie papierowej. Wynika z niej, że „jeśli księgowy System informatyczny wykorzystywany przez daną firmę pozwoli na wydrukowanie kopii faktury na życzenie organu kontrolnego, to funkcja dokumentacyjna wymagana ustawą o VAT zostaje spełniona”. Autor artykułu przytacza w treści wyrok NSA (I FSK 1169/08), jednak zawiłość naszego prawa nie pozwala na jednoznaczną ocenę przedstawionej sprawy. Z uwagi na rosnące koszty obsługi klientów, w tym wydruku faktur, chcielibyśmy ograniczyć ilość tworzonych, nigdy niewykorzystywanych dokumentów archiwalnych.
Od 1 stycznia 2011 r. obowiązują nowe regulacje w zakresie przesyłania i przechowywania faktur. Liberalizacja zasad, wprowadzona z uwagi na konieczność dostosowania rozwiązań krajowych do rozwiązań określonych dyrektywami Rady Unii Europejskiej miała na celu jednakowe postępowanie w odniesieniu do faktur VAT zarówno elektronicznych, jak i papierowych. Zasady wystawiania i przechowywania faktur VAT reguluje Rozporządzenie Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (DzU nr 68, poz. 1360). Według §19 ust. 1i 2 tego rozporządzenia: „ Faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. (…) Przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.”
Zgodnie natomiast z postanowieniami §21 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia: „Podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. (…) Podatnicy przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
1) autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego; 2) łatwe ich odszukanie; 3) organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej umożliwiający tym organom również przetwarzanie danych w nich zawartych.”
Autentyczność pochodzenia, oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury, a integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura. Wynika to z treści §21 ust. 3 i 4 omawianego rozporządzenia.
Na podstawie: Maria Bakalarczyk:Archiwizowanie papierowej wersji kopii faktur, „Zeszyty IGWP” 01/2012
 
Nowy rodzaj działalności
Przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność 1 stycznia 2010 r. (miasto posiada 100% udziałów w spółce). Spółka prowadzi działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na podstawie Zezwolenia udzielonego Decyzją Prezydenta Miasta obowiązującego od 1 stycznia 2010 r. Zgodnie z zezwoleniem przedmiotem działalności spółki jest:ujmowanie, uzdatnianie i dostarczanie wody; odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.
Zgodnie z art. 24a ustawy o zbiorowym (…) ceny i stawki opłat dla przedsiębiorstwa rozpoczynającego działalność zostały uchwalone przez radę miasta na okres 18 miesięcy. Taryfa dotyczyła cen i stawek opłat za wodę pobraną z urządzeń zbiorowego zaopatrzenia oraz za ścieki sanitarne i przemysłowe wprowadzone do urządzeń zbiorowego odprowadzania. Taryfa nie dotyczyła opłat za ścieki opadowe i roztopowe, gdyż spółka nie jest w posiadaniu kanalizacji deszczowej. Taryfa została opracowana przez spółkę i obowiązuje od 1 lipca 2011 r. do 30 czerwca 2012 r.
W październiku 2011 r. miasto zaproponowało spółce wydzierżawienie sieci kanalizacji deszczowej od 1 listopada 2011 r. i wprowadzenie jednakowej stawki za ścieki opadowe i roztopowe na okres 18 miesięcy, przyjmując w ten sposób, że jest to rodzaj nowej działalności. Wątpliwości budzi fakt, czy przekazanie w dzierżawę deszczówki należy traktować jako nowy rodzaj działalności? Kto powinien sporządzić pierwszą taryfę i na jaki okres obowiązywania? Naszym zdaniem nie jest to nowa działalność, i to spółka zobowiązana jest do przygotowania taryfy na podstawie ewidencji księgowej na kolejny roczny okres obowiązywania.
Obecnie zarządcą urządzeń kanalizacji deszczowej jest miejski zarząd dróg
i komunikacji – czy miasto może udzielić temu podmiotowi pozwolenia na prowadzenie działalności dot. deszczówki?
Zgodnie z art. 2 pkt 20 ustawy zaopatrzeniowej, zbiorowe odprowadzanie ścieków obejmuje działalność polegającą na odprowadzaniu i oczyszczaniu ścieków.
Odprowadzanie ścieków opadowych i roztopowych mieści się w tej definicji. Nie jest to w przypadku prowadzenia działalności w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków sanitarnych nowy rodzaj działalności.
Według §2 pkt 10 i 11, §5 pkt 4 i 5 lit. c, §14 pkt 2 lit. a, §17 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzanie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (DzU nr 127, poz. 886), odprowadzanie ścieków opadowych i roztopowych objęte jest zasadami kalkulacji taryfy ( tj. cen i stawek opłat) właściwych dla tego rodzaju ścieków w ramach usług zbiorowego odprowadzania ścieków.
Także z obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Działalności oraz Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wynika, że oczyszczenie, gromadzenie oraz transport wody deszczowej za pomocą sieci kanalizacyjnej, ewidencjonowane jest w tej samej podklasie/grupie, w której ścieki przemysłowe lub pochodzące z gospodarstw domowych. Odpowiednio – 37.00.Z w PKD i 37.00.11 w PKWiU.
W omawianym przypadku nie ma zastosowania art. 24a ustawy zaopatrzeniowej.
W celu uniknięcia ewentualnych strat w działalności przedsiębiorstwa istotne jest zatem uzależnienie terminu przejęcia nowych urządzeń, które generować będą koszty, bez możliwości uzyskania przychodów, od terminu wygaśnięcia starych i możliwości wdrożenia przez przedsiębiorstwo nowych taryf.
Na podstawie: Maria Bakalarczyk:Nowy rodzaj działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, „Zeszyty IGWP” 01/2012
 
Wybór i opracowanie całości: Jolanta Kuligowska-Roszak