Podjęcie polemiki ze stanowiskiem prezentowanym przez Marię Ebelt („Opinia i uzgodnienie” – „Przegląd Komunalny” 1/2006), dotyczącym kwestii uzgodnień dokonywanych w trakcie procedury wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jest istotne, ponieważ jest to odpowiedź na pytanie zadane przez naczelnika wydziału jednego ze starostw, a więc pracownika organu, do którego kompetencji należy dokonywanie uzgodnień tych decyzji.

W odpowiedzi tej wyrażono pogląd, iż organy uzgadniające decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska powinny otrzymać od organu prowadzącego postępowanie projekt decyzji, nie zaś samą dokumentację przekazaną przez inwestora (wniosek o wydanie decyzji oraz odpowiednio raport lub informacje o przedsięwzięciu, określone w art. 49 ust. 3 P.o.ś.) oraz – jeśli to konieczne – wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z poglądem tym nie można się zgodzić, ponieważ jest on sprzeczny zarówno z wynikami analizy prawnej odpowiednich przepisów P.o.ś., jak i z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Środowiska oraz orzecznictwem NSA, a rozpowszechnianie nieprawidłowego stanowiska w kwestii uzgodnień tej decyzji może prowadzić do powstania i utrwalania złej praktyki w administracji oraz narazić stosujących ją urzędników na kwestionowanie ich działań.

Brak podstawy prawnej
Artykuł 48 ust. 3 P.o.ś. wskazuje wy...