Decyzje o warunkach zabudowy a ład przestrzenny
Tytuł artykułu może wywoływać u Czytelników gorzki uśmiech. Zarówno bowiem obserwacja zmian w przestrzeni, jak i analiza przeważającej linii orzecznictwa sądów administracyjnych skłaniają do refleksji, że pojęcie ładu przestrzennego nie znajduje odzwierciedlenia w instytucji, jaka jest decyzja o warunkach zabudowy. Warto jednak pochylić się nad tym zagadnieniem i zastanowić się, czy rzeczywiście w obowiązującym systemie prawnym nie ma żadnych środków zapewniających ochronę tego ładu przy indywidualnym ustalaniu warunków zagospodarowania działek.
Zasada ładu przestrzennego ma szczególne znaczenie dla równoważenia procesów rozwojowych dotyczących przestrzeni. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU nr 80, poz. 717, z późn. zm. – u.p.z.p.), przez ład przestrzenny, należy rozumieć takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. Ład przestrzenny jest przez to ściśle powiązany z ochroną i kształtowaniem krajobrazu a także jakością życia mieszkańców. Definicja ta, jakkolwiek nie ma walorów, które mogłyby kształtować jej normatywną treść, posiada jednak niewątpliwe znaczenie prawne. Zawarty w art. 1 ust....
