Drzewa mniej znane
Spośród ok. 40 znanych gatunków świerków świerk Brewera (Picea breweriana) to jeden z najpiękniejszych. Tymczasem u nas w kraju jest unikatem, spotykanym zaledwie w kilku obiektach dendrologicznych. W innych krajach europejskich oraz w swojej amerykańskiej ojczyźnie również rzadko się go uprawia. Najwyższy czas zintensyfikować produkcję tego drzewa, w pełni wytrzymałego na mrozy do minus 30°C.
Świerk Brewera w stanie naturalnym występuje na bardzo małym obszarze w górach Siskiyou, na wysokości od 1000 do 2280 m n.p.m., na pograniczu Kalifornii i Oregonu, czyli w pacyficznej (zachodniej) części Stanów Zjednoczonych. Rośnie tam w lasach porastających stoki gór i wąwozy, na suchych, skalistych glebach. Odkryty został przez profesora Brewera z Uniwersytetu Yale w 1863 r., a S. Watson nadał mu nazwę gatunkową upamiętniającą odkrywcę. W USA do uprawy został wprowadzony w 1893 r. W Europie (w Anglii) pojawił się w 1897 r., a w Polsce – w Arboretum Kórnickim – w 1928 r. Ładne okazy można zobaczyć m.in. na terenach zieleni Szczecina ( w parku im. Jana Kasprowicza, na cmentarzu Centralnym i na obszarze nieistniejącej już szkółki bylin na Krzekowie) oraz w Arboretum Przelewickim w obecnym woj. zachodniopomorskim, na niegdysiejszym wrzosowisku.
Piękne drzewo
Świerk Brewera rośnie powoli. W ojczyźnie osiąga przeciętnie wysokość 25-35 m...
