Efekty opadów nawalnych w Łodzi
Systemy kanalizacyjne dawno już przejęły funkcję odwadniania miasta. W XIX wieku założenia kanalizacji miejskiej opierały się na idei systemu „totalnego”, nazwanego później ogólnospławnym. W Europie Zachodniej (Niemcy, Wielka Brytania) był on wdrażany od końca XIX w.
Na terenie Polski system ten najwcześniej został wprowadzony w Warszawie, dzięki projektowi Williama Lindleya. W Łodzi zaprojektowano go na początku XX wieku, natomiast jego budowę rozpoczęto w 1925 r. W centralnych dzielnicach miasta, do dnia dzisiejszego system ten funkcjonuje w niezmienionej postaci, za wyjątkiem pewnych modyfikacji, wykonanych po 1945 r. Idea systemu ogólnospławnego polega na przejmowaniu określonej części spływu opadowego. Przy opadach ulewnych jego nadmiar jest kierowany do odbiorników przez przelewy burzowe. Powinien być on rozpatrywany łącznie z odbiornikami wodnymi, tak jak zakładał to Lindley w swoich projektach.
Na terenie miasta główne kolektory zostały poprowadzone wzdłuż dolin rzek miejskich. Ich koryta na znacznej długości zostały przykryte i ujęte w kanały podziemne, do czego przyczyniło się w kolidowanie z infrastrukturą nadziemną oraz odprowadzanie znacznych ilości ścieków bytowych i przemysłowych przez rzeki. Miejski system hydrologiczny, poza uszczelnieniem terenu, pozostał jednak w dużym ...
