Ekohydrologia: systemowe podejście do ochrony i rekultywacji jezior
Z perspektywy postępującej degradacji środowiska przyrodniczego w skali globalnej oddziaływanie człowieka na ekosystemy można podzielić na dwie główne formy. Pierwszą jest emisja substancji toksycznych jako wynik wzrastającego zużycia energii i materii oraz chemizacji, drugą zaś – degradacja ewolucyjnie ukształtowanych cykli krążenia wody i materii w ekosystemach.
Szczególnie druga forma antropopresji – degradacja cykli krążenia wody i biopierwiastków w krajobrazie, determinujących żyzność/produktywność ekosystemów wodnych – nie została dotychczas wystarczająco doceniona ani przez formułujących strategie, ani przez podejmujących decyzje dotyczące planowania przestrzennego i ochrony środowiska, w tym przede wszystkim gospodarki wodnej.
Ze względu na kompleksowość powiązań pomiędzy cyklem hydrologicznym, będącym mechanizmem napędzającym dynamikę systemów ekologicznych, a cyklami biogeochemicznymi oraz biocenozami, dla opracowania skutecznych metod ochrony i rekultywacji niezbędna jest integracja wiedzy pochodzącej z różnych dyscyplin nauki.
Nauka integrująca
Ekohydrologia jest subdyscypliną hydrologii, odnoszącą się do ekologicznych aspektów cyklu hydrologicznego, która bada interakcje pomiędzy procesami hydrologicznymi a dynamiką biocenoz w zlewni pod kątem z...
