Działania gminy związane z poprawą zarządzania energią w obiektach stanowiących jej własność przynoszą różnorakie korzyści: polepszają stan środowiska, powodują zmniejszenie jej obciążeń finansowych oraz obciążeń użytkowników budynków komunalnych, przyczyniają się pośrednio do kształtowania wśród społeczeństwa świadomości prośrodowiskowej, a wreszcie stanowią dowód zaangażowania gminy w walkę o stan środowiska i wzorzec korzystania z niego dla lokalnych podmiotów – biznesowych czy instytucjonalnych.
Popularny slogan głosi, że najtańsza jest energia zaoszczędzona. Niestety, jest on tak ogólny, że trudno dyskutować o jego prawdziwości. Istotnie, w wielu przypadkach – zwłaszcza tam, gdzie wystarczy zmienić mentalność użytkownika energii, jego wieloletnie przyzwyczajenia i nieprawidłowe zachowania – można oczekiwać nie tylko taniego, ale wręcz bezkosztowego obniżenia zużycia energii. Pomijając te oczywiste sytuacje, poprawa efektywności ekonomicznej wymaga finansowania.
Środki własne gmin oraz ich zdolność kredytowa mogą okazać się niewystarczające dla realizacji zadań dotyczących efektywności energetycznej. Dodatkowo sytuację komplikują narzucane przez Ministerstwo Finansów zasady zmierzające do ograniczenia długu publicznego związanego z działalnością gmin. Nie oznacza to jednak, że sytuacja jest beznadziejna.
Realizacja programu efektywnoś...