Szeroko zakrojone prace badawcze przyniosły już stosunkowo dużą różnorodność oferowanych półprzewodników i ich modyfikacji, których głównym zadaniem jest wykazanie aktywności i selektywności w kierunku reakcji rozkładu fotokatalitycznego wody na H2 i O2.

Są to głównie TiO2, CdS, ZnS, ZnO, ZrO2, CeO2, Pt/CdS i WO3 (dwa ostatnie posiadają energię fotoaktywacji (wzbudzenia) w zakresie odpowiadającym energii fal światła widzialnego) oraz zwiazki kompleksowe tytanu, niobu i tantalu (największą wydajność kwantową uzyskuje się w przypadku zastosowania wymienionych wcześniej związków TiO2, szczególnie anatazu spośród związków naturalnych, a spośród sztucznych – TiO2-B, TiO2-H). Zwykle są one używane w postaci zawiesiny cząstek.
Niemniej jednak większość fotokatalizatorów może produkować H2 wyłącznie w wyniku wzbudzenia światłem UV z powodu posiadania stosunkowo szerokiego energetycznego pasma wzbronionego. Pamiętać należy, iż promieniowanie UV stanowi tylko 4% całości odbieranej na ziemi energii słonecznej, co w tym przypadku skłania do intensywnych poszukiwań bardziej korzystnych struktur i składów półprzewodników w celu wykorzystania możliwości utylizacji szerszego zakresu dochodzącej energii.

Fotokatalizatory kompozytowe – zwiększona efektywność
Wysiłek badawczy skierowany jest obecnie na poszukiwanie nowych i doskonal...