Żyjemy w czasach ogromnej konsumpcji, przez co produkujemy coraz więcej różnorodnych odpadów. Powstające produkty od razu stają czymś, co jest nieprzydatne i musi ulec zniszczeniu. Sposób zniszczenia – jego forma, metoda i organizacja procesu ulega ciągłym zmianom i zależy w coraz większym stopniu od wiedzy z zakresu ochrony środowiska.

Już ok. 8000-9000 lat p.n.e. ludzie nauczyli się składować odpady poza osiedlami. Były to przede wszystkim resztki jedzenia (np. skorupy muszli i kości), a także zniszczone przedmioty gospodarstwa domowego. W wielu starożytnych miastach Azji i Europy odpady najpierw zbierano w specjalnych glinianych naczyniach, a następnie wywożono. W 320 r. p.n.e. w Atenach wydane zostały przepisy dotyczące codziennego czyszczenia ulic przez mieszkańców, chociaż w tym czasie zależność pomiędzy higieną a pandemiami dżumy, cholery i czarnej ospy nie była jeszcze znana. Starożytna technika i wiedza o higienie została zapomniana na prawie 1000 lat w momencie upadku Cesarstwa Rzymskiego i późniejszych niepokojów związanych z wędrówką ludów. Dopiero w XV w. zaczęto brukować ulice oraz wprowadzono pojemniki przeznaczone do zbierania odpadów. Mieszczanie musieli utrzymywać czystość, a za jej nieprzestrzeganie nakładano wysokie kary.

Średniowieczny recykling papieru
W XIII w. mnich przygotowujący się do spisania nowego modlitewnika, usunął zapiski z 94 stron starej księgi. Nie wiedział, że zniszczył dzieło zawierające teori...