Historia śląskiego ogrodnictwa
W XIX w. mieszczaństwo mogło podkreślić swą prestiżową pozycję poprzez założenie własnego parku, nad którym czuwać miał ogrodnik miejski. Stanowisko to obejmowały jedynie osoby z odpowiednim wykształceniem i praktyką ogrodniczą.
Chaos komunikacyjny, brak funkcjonalnych rozwiązań i zwykła brzydota to tematy najchętniej pomijane w obecnych czasach, kiedy każde miasto chce reklamować się jako miejsce zapewniające swoim obywatelom możliwości rozwój, szanse na sukces i pełne zadowolenie. W krytycznych głosach nad stanem miast nadal pomijany jest ważny czynnik w kształtowaniu przestrzeni publicznej, jakim są tzw. tereny zieleni. Z takiej właśnie urbanistycznej perspektywy warto spojrzeć na rolę, jaką odgrywał w XIX w. i pierwszej połowie XX w. ogrodnik miejski.
Odpowiedzialność za tereny zieleni
Pojawienie się ogrodnika miejskiego na terenie Śląska było wynikiem wzrostu znaczenia mieszczaństwa, dążącego do przejęcia kontroli nad rozwojem urbanistycznym miast. Ważne okazały się tu realizowane od 1809 r. reformy Heinricha Steina i Karla Augusta Hardenberga, które wpłynęły na możliwości decyzyjne przedstawicieli mieszczan. W niektórych miastach, np. Wrocławiu czy Brzegu, zbiegło się to z decyzjami o likwidacji nowożytnych fortyfikacji i kształtowaniu w ich miejscu pierwszych publicznych terenów spacerow...
