Jak interpretować?
PIGEO wystąpiło do ministra gospodarki z prośbą o interpretację zapisów art. 9e ustawy Prawo energetyczne, dotyczących trybu składania wniosków o przydzielenie świadectwa pochodzenia oraz ich rozpatrywania przez prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Była to reakcja na odmowę wydania takiego świadectwa przez URE jednemu z członków Izby. URE twierdzi, że nie może rozpatrzyć wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia za energię elektryczną, gdyż nie spełnia on wymogów art. 9e ust. 4 pkt 4 ustawy Prawo energetyczne. Przepis ten mówi, iż taki wniosek powinien zawierać określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona, z uwzględnieniem podziału na kwartały kalendarzowe. Wniosek przedsiębiorcy zawierał informacje, iż dotyczy on energii wytworzonej w okresie od 1 do 31 października 2005 r., a okres wytwarzania dotyczy produkcji w czwartym kwartale 2005 r.
W rozumieniu URE taka informacja jednak nie wystarcza, gdyż przepis ten ma na celu nie tylko uporządkowanie i zoptymalizowanie procesu wystawiania wniosków i świadectw pochodzenia na drodze ograniczania ich ilości, ale również równomierne rozłożenie ich wydawania w czasie roku kalendarzowego. Dlatego też URE twierdzi, iż wnioski o wydanie świadectw pochodzenia powinny być składane raz na kwartał i wtedy będą rozpatrywane przez URE. Wynika z tego, że URE zamierza wydawać świadectwa pochodzenia wyłącznie cztery razy do roku.
Taka interpretacja jest, zdaniem Izby, rażąco niezgodna z brzmieniem art. 9e ust. 3, który mówi, że świadectwo pochodzenia wydaje prezes URE na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w OZE, złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. W rozumieniu przedsiębiorców przepis ten jednoznacznie określa, że prezes URE powinien wydać świadectwo pochodzenia w terminie 14 dni od otrzymania wniosku, a żaden z przepisów ustawy nie określa, że wnioski mogą być składane wyłącznie raz na kwartał. Zdaniem Izby art. 9e ust. 4 pkt 4 ustawy odnosi się wyłącznie do wymogu określenia w takim wniosku kwartału kalendarzowego, kiedy została wytworzona energia elektryczna, której ma dotyczyć świadectwo. Do takiego rozumowania uprawnia ponadto fakt, iż ust. 4 tego artykułu odnosi się do informacji, jakie powinien zawierać wniosek, a nie do procedury składania wniosków i wydawania świadectw pochodzenia, określonej w ust. 3 i 5 art. 9e.
Przedstawione stanowisko URE ogranicza prawa producentów energii elektrycznej z OZE do dysponowania prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia, gdyż uniemożliwia otrzymanie świadectw za wytworzoną energię w okresach częstszych niż raz na kwartał. Jest to dodatkowe utrudnienie dla przedsiębiorców, zniechęcające do podejmowania działalności inwestycyjnej w energetyce odnawialnej. Niestety, nie jedyny to przykład niechęci URE do wspierania wykorzystania OZE, co jest działaniem sprzecznym z priorytetami polskiej i europejskiej polityki energetycznej.
W rozumieniu URE taka informacja jednak nie wystarcza, gdyż przepis ten ma na celu nie tylko uporządkowanie i zoptymalizowanie procesu wystawiania wniosków i świadectw pochodzenia na drodze ograniczania ich ilości, ale również równomierne rozłożenie ich wydawania w czasie roku kalendarzowego. Dlatego też URE twierdzi, iż wnioski o wydanie świadectw pochodzenia powinny być składane raz na kwartał i wtedy będą rozpatrywane przez URE. Wynika z tego, że URE zamierza wydawać świadectwa pochodzenia wyłącznie cztery razy do roku.
Taka interpretacja jest, zdaniem Izby, rażąco niezgodna z brzmieniem art. 9e ust. 3, który mówi, że świadectwo pochodzenia wydaje prezes URE na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w OZE, złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. W rozumieniu przedsiębiorców przepis ten jednoznacznie określa, że prezes URE powinien wydać świadectwo pochodzenia w terminie 14 dni od otrzymania wniosku, a żaden z przepisów ustawy nie określa, że wnioski mogą być składane wyłącznie raz na kwartał. Zdaniem Izby art. 9e ust. 4 pkt 4 ustawy odnosi się wyłącznie do wymogu określenia w takim wniosku kwartału kalendarzowego, kiedy została wytworzona energia elektryczna, której ma dotyczyć świadectwo. Do takiego rozumowania uprawnia ponadto fakt, iż ust. 4 tego artykułu odnosi się do informacji, jakie powinien zawierać wniosek, a nie do procedury składania wniosków i wydawania świadectw pochodzenia, określonej w ust. 3 i 5 art. 9e.
Przedstawione stanowisko URE ogranicza prawa producentów energii elektrycznej z OZE do dysponowania prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia, gdyż uniemożliwia otrzymanie świadectw za wytworzoną energię w okresach częstszych niż raz na kwartał. Jest to dodatkowe utrudnienie dla przedsiębiorców, zniechęcające do podejmowania działalności inwestycyjnej w energetyce odnawialnej. Niestety, nie jedyny to przykład niechęci URE do wspierania wykorzystania OZE, co jest działaniem sprzecznym z priorytetami polskiej i europejskiej polityki energetycznej.
(ms)
