Ustawa z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach traktowała tzw. masy ziemne i skalne w sposób szczególny. Zasadniczo nie stanowiły one odpadu, choć w pewnych okolicznościach postanowienia tej regulacji znajdowały wobec nich zastosowanie. Rodziło to szereg problemów. Sporne mogło być m.in. zagadnienie opłat za składowanie (uregulowane w Ustawie z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska). Generalnie jednak rozwiązanie polegało na wyłączeniu konieczności analizy definicji odpadu.

Kryteria podstawowe miały charakter formalny (postanowienia decyzji administracyjnych lub miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego) albo były określone w specjalnych aktach wykonawczych (dotyczyło to procesów pogłębiania ? rozporządzenie już nie obowiązuje).

Stan zgodności

Rozwiązanie to było ewidentnie sprzeczne z kolejnymi dyrektywami ramowymi o odpadach (w okresie obowiązywania ustawy o odpadach były trzy). Obecnie, pod rządami nowej ustawy o odpadach ? z 14 grudnia 2012 r. (DzU z 2013 r. poz. 21) ? mamy do czynienia z daleko idącymi zmianami. Można od razu dodać, że nastąpił tu zasadniczo stan zgodności z postanowieniami Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE z 22 listopada 2008 r. L 312/3). W ślad za tym powinna rozwinąć się odpowiednia praktyka. Zaznaczyć też trzeba, że sprawą odrębną są uregulowania z zakresu gospodark...