Kłokoczka południowa

Mimo rodzimego pochodzenia, uprawiana bywa sporadycznie. Występuje na Podkarpaciu i na niższych terenach Karpat – w okolicach Przemyśla, Iwonicza, Dukli, Dębicy i Nowego Sącza, na Nizinie Sandomierskiej, rzadko na Wyżynie Małopolskiej, pogórzu sudeckim i na Górnym Śląsku. Rośnie w zaroślach i widnych lasach, na zboczach, najczęściej na glebach zawierających wapń. Przedkłada stanowiska ciepłe, bowiem jest krzewem termofilnym (ciepłolubnym). Stanowi gatunek zagrożony z powodu odlesiania i różnych form gospodarki leśnej. Dlatego też podlega ochronie prawnej. Ze stanowisk naturalnych nie może być pozyskiwana. Nasiona można zbierać jedynie po uzyskaniu specjalnego zezwolenia od wojewódzkiego konserwatora przyrody, stosownie do lokalizacji roślin. Rozmnażają ją niektórzy nasi szkółkarze, zrzeszeni w Związku Szkółkarzy Polskich i tam może być nabywana.
 

Kłokoczka południowa tworzy szerokie krzewy o wysokości 2-4 m. Rośnie zwykle kępiasto, rozrastając się dzięki odrostom korzeniowym. Zapewnia jej to trwanie, mimo stopniowego zasychania pojedynczych, najstarszych pędów. Niektóre najwyższe pędy wyglądem przypominają małe drzewka. Kora na pędach jest gładka, z białymi, pionowymi prążkami. L...