Kodeks dobrej praktyki turystycznej
Turystyka jest definiowana jako zespół relacji i zjawisk, które wynikają z podróży i pobytu osób przyjezdnych, jeśli nie następuje przy tym osiedlenie i podjęcie działalności zarobkowej1. Jest ona ważną funkcją na obszarach chronionej przyrody. Wyróżnia się m.in. turystykę zrównoważoną i ekoturystykę.
Turystyka zrównoważona jest przyjazna środowisku i dotyczy wszystkich obszarów – wiejskich i miejskich – oraz wszystkich jej rodzajów i form2. Ekoturystyka jest również turystyką przyjazną środowisku, ściśle związaną z rodzimą przyrodą i rdzenną kulturą, realizowaną przede wszystkim na obszarach wiejskich o dużych wartościach naturalnych.
Ta ważna dziedzina gospodarki może być podstawą dobrobytu społeczności lokalnych. Warto podkreślić, że jest ona nierozerwalnie związana z występowaniem walorów przyrodniczych, kulturowych i krajobrazowych. To one są podstawą realizacji funkcji turystycznej i źródłem różnorodnych płynących z niej korzyści. Turystyka może jednak powodować degradację tych wartości (w szczególności przyrodniczych), które są bardzo wrażliwe. Powinna być zatem starannie planowana i realizowana. Stałym problemem jest utrzymanie równowagi pomiędzy ochroną wartości przyrodniczych a udostępnieniem obszaru do celów ...
