Zasady zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków uregulowane są w Ustawie z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Obowiązki te są zadaniami własnymi gminy, a ustawa precyzuje odpowiedzialność gmin w tym zakresie oraz określa zasady ustalania i zatwierdzania taryf za wodę i ścieki.
 
Infrastruktura wodociągowa w Polsce charakteryzuje się tym, iż w 90% kontrolowana jest przez publicznych operatorów. Dla porównania – w Czechach jedynie w ok. 20%.
Usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków nie posiadają bliskich substytutów, dlatego ich świadczenie odbywa się w ramach monopolu. Z uwagi na technologię dostarczania wody i odprowadzania ścieków rynek właściwy w aspekcie geograficznym ograniczony jest istniejącą siecią wodociągową i kanalizacyjną, a zatem ma charakter lokalny, obejmujący zasięgiem gminę lub gminę i odpowiednie miasto. W oparciu o kryterium technologii dostarczania wody (sieć wodociągowa) i odprowadzania ścieków (sieć kanalizacyjna) monopol ten można określić jako sieciowy. W opinii Prezesa UOKiK-u sieciowy charakter i duże koszty związane z utworzeniem sieci alternatywnej w zasadzie wykluczają działanie na rynku innych przedsiębiorców. Poszczególne rynki wodociągowe i kanalizacyjne są od siebie odizolowane, a klienci, w tym konsumenci, konfrontowani są z postano...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?