Budowa dróg szybkiego ruchu i autostrad, nowoczesnych fabryk, składów i obiektów usługowych postępuje tak szybko, że zmiany w krajobrazie zaskakują nas nieomal każdego dnia. Nowe inwestycje nie tylko bezpośrednio zajmują tereny, ale także powodują dzielenie zwartych do niedawna kompleksów przyrodniczych i wprowadzanie liniowych barier w postaci ogrodzeń, murów, nasypów i ciągów transportowych.

Niezwykle ważna staje się identyfikacja terenów łączących „poszatkowane” kompleksy przyrodnicze i zapewniających przepływ genów oraz właściwe rozmiary powierzchni życiowej dla gatunków. Tereny te nazywa się korytarzami ekologicznymi.
W praktyce planowania przestrzennego i opiniowania planowanych inwestycji dochodzi często do nieporozumień pomiędzy podmiotami zajmującymi się ochroną przyrody a inwestorami. Dodatkowo brak czytelnych definicji oraz regulacji prawnych utrudnia rozwiązanie spornych kwestii.
Jednym z takich terminów jest pojęcie „korytarz ekologiczny”. O ile sama idea korytarzy ekologicznych wydaje się zainteresowanym stronom zrozumiała, to już sposób ich wyznaczania, ich parametrów, ochrony i zarządzania nimi stanowi obszar różnych wyobrażeń i praktyk.

Problemy z definicją
Polska definicja korytarza ekologicznego, który jest obszarem umożliwiającym migrację roślin, zwierząt lub grzybów (ustawa o ochronie przyrody), nie precyzuje ważnych z punktu widzenia planowania przestrzennego parametrów takich ...