Zgodnie z prawem, ład przestrzenny powinien być podstawą polityki przestrzennej samorządów, a także kryterium przeznaczania przez nie terenów na określone cele i ustalania dla nich zasad zagospodarowania. Jednak praktyka wskazuje, że w sferze tej można mówić bardziej o ?bezładzie? przestrzennym, którego wysokie koszty obciążają nas i następne pokolenia.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określa zasady kształtowania polityki przestrzennej oraz zakres i sposoby postępowania przy zagospodarowaniu i zabudowie terenów. Wskazuje, iż podstawą tych działań powinien być ?ład przestrzenny, czyli takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne?.

Pogłębioną analizę kosztów ?bezładu? przestrzennego podejmuje przygotowywany raport Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju przy prezydium PAN, Towarzystwa Urbanistów Polskich i GUS. Jako ?bezład? określono w nim brak uporządkowania, harmonii oraz pożądanych i racjonalnych relacji pomiędzy różnymi elementami składowymi zagospodarowania przestrzennego i ich funkcjami, powodujący obniżenie sprawności i efektywności procesów społeczno-gospodarczych oraz jakości życia. ?Bezład? przestrzenny oznacza w szczególności złą i nieefektywną organizację przestrzenną różnych form działalności człowieka, koliz...