Rośliny te najczęściej rosną w górach. Do uprawy w naszym kraju przydatne są trzy gatunki, wystarczająco odporne na mróz. Warto je u nas rozmnażać oraz rozpowszechniać w parkach i ogrodach. Efektowne są ich kwiaty i przebarwiające się jesienią liście.
 
Enkiant (Enkianthus) należy do rodziny wrzosowatych (Ericaceae, patrz „Zieleń Miejska” nr 2/2012, 3/2012). Siedemnaście gatunków zakwalifikowanych do tego rodzaju to krzewy o liściach opadających przed zimą. Naturalnie występują w Azji (Japonia, Chiny, Himalaje, Tybet).
 
Enkiant dzwonkowaty (Enkianthus campanulatus) przeciętnie osiąga wysokość 2-3 m, ale dość często zdarzają się małe drzewka o wąskich koronach. Odwrotnie jajowate do eliptycznych liście skupione są na wierzchołkach pędów lub na grubszych gałązkach. Osiągają barwę ciemnozieloną, a na obu stronach pokryte są krótkimi, szorstkimi włoskami. Jesienią przed opadnięciem stają się pomarańczowo-czerwone lub intensywnie czerwone. Dzwonkowate kwiaty o długości 8-12 mm, jasnokremowe lub różowe z czerwonymi żyłkami i brzegiem korony, zaczynają kwitnąć ok. połowy maja, równocześnie z rozwojem liści. Na stanowiskach słonecznych bądź podczas ciepłej wiosny kwitnienie rozpoczyna się wcześniej.
 
Odmiany
‘Albiflorus’ – kwiaty kredowobiałe lub zielonkawe....

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?