Kalina japońska (Viburnum plicatum) należy do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Pierwotnie występowała na japońskich wyspach Hondo i Sikoku, ale obecnie dziko już nie rośnie. Znana jest tylko z uprawy, która trwa już od bardzo dawna. W Europie napotykana jest rzadko, a w Polsce sporadycznie, tylko w kilku ogrodach botanicznych. W korzystnych warunkach tworzy gęste krzewy do 3 m wysokości, o poziomo rozpostartych gałęziach. Liście szerokojajowate do szerokoeliptycznych, do 10 cm długości, na wierzchu są matowo-ciemno-zielone, na spodzie jaśniejsze z gwiazdkowatymi włoskami, jesienią przed opadnięciem zmieniają barwę na fioletowo-brązową. Wszystkie płonne, białe kwiaty zebrane są w kulistawe kwiatostany. Kwitnienie rozpoczynające się na przełomie maja i czerwca trwa długo. Obecnie, w uprawie rozpowszechniają się jej dość liczne odmiany, krótko tutaj opisane.

Odmiany

Kalina japońska forma płodna (V. plicatum f. tomentosum) naturalnie występuje w Japonii i Chinach. Jest szerokim, dość powoli rosnącym krzewem, o długich, poziomo rozpostartych gałęziach, ładnie ulistnionych i na całej długości pokrytych płaskimi kwiatostanami, złożonymi z dużych (3-4 cm średnicy) brzeżnych kwiatów płonnych i małych środkowych płodnych. Są one białe i bardzo dekoracyjne w maju i czerwcu. Liście jesienią przybierają rozmaite odcienie barwy czerwonej. To piękny, niezwykle obficie kwitnący krzew, szczególnie przydatny do s...