Orszelina japońska (Clethra barbinervis Sieb. et Zucc.) pochodzi z górskich lasów Japonii. Do uprawy została wprowadzona w 1870 r. W Europie spotykana jest rzadko, a w Polsce można ją obserwować w arboretach w Kórniku, Rogowie i Wojsławicach oraz w Ogrodzie Botanicznym we Wrocławiu. Dlatego też pozostaje u nas krzewem ozdobnym mało znanym. Walorami dekoracyjnymi przewyższa orszelinę olszolistną (Clethra alnifolia L.), również rzadko uprawianą w Polsce. Zalecana jest do stosowania w strefach klimatycznych 5-7 (wg USDA Plant Hardiness Zone ? United States Department of Agriculture), czyli na całym obszarze naszego kraju. Orszelina należy do rzędu wrzosowców (Ericales) i rodziny orszelinowatych (Clethraceae).

Opis

W korzystnych warunkach roślina tworzy wyprostowane, szerokie krzewy o mocnych gałęziach i dorasta do 3-6 m wysokości, czasami tworzy małe drzewka. Młode pędy najpierw są delikatnie owłosione (omszone), później nagie, czerwonawobrązowe. Starsze odznaczają się gładką, złuszczającą się i nadzwyczaj ozdobną korą o barwie żółtawej do jasnobrązowej. Liście są eliptyczne do odwrotnie wąsko jajowatych, na wierzchołkach pędów prawie stojąco wyprostowane, o długości 6-12 cm, na brzegu ostro piłkowane, na wierzchołku nagle zaostrzone, na wierzchu ciemnozielone, na spodzie szarozielone, najpierw obustronnie, później na dole z włoskami na nerwach (nazwa gatunkowa barbinervis oznacza owłosienie na nerwach). Przed zimą liście opadają. ...