Jednym z podstawowych instrumentów prawnych, mających zapewnić skuteczną ochronę drzew lub krzewów, są kary pieniężne, wymierzane na podstawie art. 88 ust. 1 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU z 2016 r. poz. 1234, z późn. zm.). 

W tym przypadku głównym środkiem oddziaływania jest ich wysokość. Bezpośrednio po wejściu w życie ustawy o ochronie przyrody administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 88 ust. 1, wymierzało się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów, ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4-6. Czyli mówiąc w dużym uproszczeniu ? wysokość kary stanowiła trzykrotność należnej opłaty. 

W stanie prawnym obowiązującym od 28 sierpnia 2015 r. (z pewnymi zmianami niemającymi wpływu na zasady wymierzania kary), zgodnie z postanowieniami art. 89 ust. 1, 2, 3, 5 i 6 ustawy o ochronie przyrody, wysokość kary została również skorelowana z wysokością opłat za usunięcie drzew lub krzewów. W efekcie, w myśl ust. 1, karę pieniężną za usunięcie drzew lub krzewów bez zezwolenia, usunięcie drzew lub krzewów bez zgody posiadacza nieruchomości, usunięcie drzewa pomimo wniesienia sprzeciwu i bez zezwolenia, usunięcie drzewa bez dokonania zgłoszenia lub przed upływem terminu do wniesienia sprzeciwu wobec sprzeciwu oraz za zniszczenie, ustala się w wysokości dwukrotnej opłaty za usunięcie drzewa lub krzewu, o której mowa w art. 84 ust. 1. Natomiast w przypad...