Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus L.) należy do rodziny różowatych (Rosaceae). Jest krzewem lub małym drzewem zawsze zielonym. W stanie naturalnym występuje w południowo-wschodniej Europie. Pędy ma zielone i nagie, liście skórzaste, grube, podłużnie eliptyczne lub innego kształtu, w zależności od odmiany, długości 5-20 cm, z wierzchu ciemnozielone i intensywnie błyszczące, na spodzie jaśniejsze, z podwiniętym brzegiem, trwałe. Kwiaty są białe, pachnące, o średnicy do ok. 8 mm, zebrane w wyprostowane grona o długości 5-12 cm. Kwitnie w maju. Czasami jesienią zakwita powtórnie, ale mniej obficie. Kuliste owoce o średnicy 8-10 mm, czarne lub czerwono-czarne i lśniące, w naszym kraju zawiązują się rzadko. Obecnie w uprawie znajdują się przede wszystkim odmiany. Dla naszych warunków przyrodniczych odpowiednie są te o wąskich liściach, wywodzące się z bałkańskiej populacji gatunku. Za najbardziej zimotrwałe uważane są te wymienione w niniejszym artykule.

Odmiany

?Etna? to krzew wyprostowany o wysokości do 2 m i gęsty, ?Novita? to krzew wyrastający do 2-3 m i o szerokości 1-2 m, natomiast ?Reynvaanii? osiąga wysokość i szerokość 2-3 m, a liście na brzegu są faliste. Inna odmiana ? ?Rotundifolia? ? może wyrosnąć do wysokości 3-4 m i szerokości 2-3 m, ma liście szerokoeliptyczne, z kolei ?Van Nes? odznacza się wysokością ok. 2,5 m i szerokością 4-6 m. ?Herbergii? osiąga 2-3 m wysokości i 2 m szerokości, ma liście wąskoelipty...