Zasadniczym problemem przy planowaniu powiązań liniowych pomiędzy wytwórcami energii (elektrowniami) a jej odbiorcami (stacje elektroenergetyczne dostarczające energię elektryczną do odbiorców) jest ustalenie optymalnej trasy linii i w konsekwencji uzyskanie stosownych decyzji administracyjnych pozwalających na realizację określonego przedsięwzięcia. Działania te – w myśl polskiego prawa – podlegają określonym procedurom, w których coraz większą rolę odgrywają społeczności lokalne wyrażające swoje podglądy na różnych etapach postępowania administracyjnego. Jednym z celów stosowania procedur zmierzających do wydania końcowego rozstrzygnięcia administracyjnego jest uzyskanie akceptowalnego przez inwestora przedsięwzięcia konsensusu pomiędzy wymaganiami ładu przestrzennego, ograniczeniami stawianymi przez społeczności lokalne a efektywnością ekonomiczną inwestycji.
Aby informacje o obowiązujących procedurach lokalizacyjnych uznać za pełniejsze i bardziej wyczerpujące, poprzedzono je podstawowymi wiadomościami dotyczącymi oddziaływania na środowisko pola elektromagnetycznego, tj. czynnika towarzyszącego pracy urządzeń i obiektów elektroenergetycznych, w tym linii napowietrznych najwyższych napięć. Scharakteryzowano też obowiązujące w Polsce i w innych krajach normy, przepisy i zalecenia dotyczące zasad ochrony przed polami elektromagnetycznymi o częstotliwości sieciowej oraz związane z eksploatacją linii i stacji elektroenergetycznych.

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?