Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides Miki ex Hu and Cheng) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cypryśnikowatych (Taxodiaceae), czyli jest drzewem iglastym, ale o igłach przed zimą opadających. 

Gatunek ten do 1941 r. uznawany był za wyginięty, znany tylko ze szczątek fosylnych. Występował w okresie trzeciorzędowym. Ale jeszcze w tym samym roku (1941) w chińskiej prowincji Syczuan odkryto okazy żywe tego gatunku drzewa. Dopiero w 1948 r. W. Chun Cheng i H. Hu opisali to drzewo pod nazwą M. glyptostroboides.

Jest endemitem chińskim, występującym na pograniczu prowincji wschodni Syczuan i zachodni Hubei, w wilgotnych lasach górskich, na wysokości 700 do 1350 m n.p.m. Są tam gleby głębokie, żyzne, zawierające glinę, dobrze zdre­nowane o odczynie kwaśnym. Temperatura zimą rzadko spada poniżej 2°C, a opady roczne przekraczają 1000 mm. Drzewa rosną bardzo często nad rzekami, na brzegach pól ryżowych i na różnych terenach podmokłych.

Opis gatunku

Metasekwoja w ojczyźnie tworzy drzewa 25 do 40 m wysokości i 7 do 10 m szerokości. Korona jest regularnie stożkowata. Pień zbieżysty, w dolnej części rozszerzony, z jamkowatymi zagłębieniami pod nasadami konarów, kora łuszczy się strzępiastymi pasmami. Pędy są dwojakiego rodzaju: jedne zakończone pąkiem wierzchołkowym...