Najlepszą taktyką wprowadzenia nowoczesnej, skutecznej urbanistyki operacyjnej do polskich miast nie jest kompleksowa reforma, lecz stopniowe obejmowanie nowatorskimi rozwiązaniami obszarów specjalnych ? rewitalizacyjnych, następnie zdegradowanych urbanistycznie, a w końcu obszarów chaotycznie zabudowanych.

Upłynęły niemal cztery lata od uchwalenia Ustawy z 9 października 2015 r. o rewitalizacji (u.o.r.), która miała stać się narzędziem efektywnej naprawy obszarów zdegradowanych w miastach. Ta perspektywa nie jest, co oczywiste, odpowiednia do oceny efektywności procesów rewitalizacyjnych, te bowiem ? z uwagi na zakres celów ? podlegają ewaluacji w perspektywie wieloletniej. Cztery lata pozwoliły jednak na rozpoczęcie albo modyfikację szeregu procesów rewitalizacyjnych oraz na wypróbowanie większości narzędzi ustawowych, sprzyjających odnowie centrum. Można zatem w tym zakresie przeanalizować skuteczność u.o.r. oraz sformułować wnioski.

Jednym z celów u.o.r. było stworzenie szczegółowych narzędzi prawnych mających na celu usunięcie barier realizacji działań tradycyjnie określanych działaniami ?twardymi? w rewitalizacji, tj. przedsięwzięć urbanistycznych, budowlanych i środowiskowych, obejmujących procesy planowania, przygotowania i realizacji inwestycji. Działaniom tym należało nadać odpowiednią dynamikę. Mimo bowiem że ? jak stwierdza uzasadnienie projektu ustawy ? ?jedynie podejmowanie zintegrowanych, ściśle dopasowanych terytorial...