Jerzy Rzechuła

Jednym ze sposobów zagospodarowania zaolejonych odpadów jest dodawanie ich do masy zarobowej w procesach przemysłu ceramicznego. Takie rozwiązanie wymaga jednak albo przystosowania zakładu ceramicznego do utylizacji odpadów, albo wstępnego przetworzenia odpadów w takim stopniu, aby były kompatybilne z zestawem surowcowym wykorzystywanym przez zakład. W obu przypadkach konieczne są nakłady finansowe.


Termin "zaolejone odpady" obejmuje ogromną różnorodność materiałów, które celem utylizacji w ceramice powinny charakteryzować się stosownym(-ną):
uziarnieniem (im drobniejsze, tym korzystniej) - zaolejone tkaniny, tworzywa sztuczne, elementy drewniane itp. wymagają uprzedniego rozdrobnienia w takim stopniu aby wielkość cząstek odpadów nie utrudniała pracy urządzeniom stosowanym w zakładzie ceramicznym,
konsystecją (sypka, mazista, półpłynna, ciekła) - ta właściwość jest istotna ze względu na właściwe dozowanie i ujednorodnienie z innymi składnikami zestawu surowcowego,
wartością opałową, która może wskazywać na stosowanie odpadu jako dodatku do zestawu surowcowego lub jako uzupełnienie podstawowego surowca energetycznego,
dostępnością i stałością dostaw, a zarazem stałością składu i właściwości.
Poza wymienionymi, bardzo istotnymi właściwościami utylizowanych odpadów ważny jest udział w nich składników palnych, ich zachowanie się w procesach wypalania materiałów ceramicznych, oraz skład ziarnowy i chemiczny po...