Protokół z Kioto wchodzi w życie i staje się źródłem prawa międzynarodowego dla 128 krajów-stron uczestniczących w konferencji. Z krajów rozwiniętych przemysłowo Protokołu nie ratyfikowały jedynie USA, Australia, Lichtenstein i Monako. Komisja Europejska wydała dyrektywę 2003/87/EC, która reguluje sposób wypełnienia zobowiązań Unii Europejski wobec Protokołu z Kioto. Systemem zostanie objętych 25 krajów (Malta i Cypr zostaną zastąpione przez kraje spoza Unii – Norwegię i Szwajcarię).

Żmudne starania o poprawę klimatu
O tym, że globalny wzrost temperatury może być spowodowany zwiększoną koncentracją tzw. gazów cieplarnianych w atmosferze, zaczęto mówić już w latach 60. ubiegłego wieku. Jednak na konkretne posunięcia społeczności międzynarodowej trzeba było jeszcze długo czekać. Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego NZ, która doprowadziła do powstania Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), została przedstawiona na konferencji w Rio de Janeiro w 1992 r. Kraje rozwinięte i kraje z gospodarką przejściową, szczegółowo wymienione w Załączniku I do Konwencji, zobowiązały się wówczas do ustabilizowania koncentracji gazów cieplarnianych dwutlenku węgla (CO2), metanu (CH4) i podtlenku azotu (N2O) w atmosferze na poziomie, który zapobiegałby niebezpiecznemu oddziaływaniu człowieka na system klimatyczny. Kraje-strony Konwencji uzgodniły, że zredukują o kilka procent emisję gazów cieplarnianyc...