Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ponoszone przez podmioty korzystające ze środowiska na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 142) są instrumentem prawnym, który z jednej strony ma stymulować podmioty korzystające ze środowiska do tego, aby ich działania miały charakter przemyślany, a oddziaływanie na środowisko występowało tylko wtedy, kiedy jest to rzeczywiście konieczne.

Z drugiej strony opłaty za korzystanie ze środowiska są jednym z instrumentów mających kompensować negatywne zmiany zachodzące w środowisku przez dostarczenie środków umożliwiających podjęcie działań naprawczych. Dlatego też w przypadku usuwania drzew i krzewów są one ponoszone tylko wówczas, gdy usunięcie drzew lub krzewów rzeczywiście wymaga kompensacji przyrodniczej.

W związku z tym w art. 86 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody został wprowadzony zamknięty katalog zwolnień z obowiązku ponoszenia opłat za usunięcie drzew. Jednym z nich, wynikającym z art. 86 ust. 1 pkt 11 ustawy o ochronie przyrody, jest zwolnienie z obowiązku ponoszenia opłat usunięcia topoli o obwodzie pnia mierzonym na wysokości 130 cm wynoszącym powyżej 100 cm, nienależących do gatunków rodzimych, jeżeli zostaną zastąpione w najbliższym sezonie wegetacyjnym drzewami innych gatunków.

 

Kiedy nalicza się opłaty?

W okresie obowiązywania ustawy rozwiązanie to jednak uległo istotnym zmianom. W pierwotnym brzmieniu u...