Obecnie w Polsce funkcjonuje ponad 3,2 tys. oczyszczalni ścieków, z czego blisko połowa to obiekty o wydajności 2000 RLM lub mniejszej. Ilość wytwarzanych w nich osadów ściekowych jest relatywnie niewielka, jednak każda z oczyszczalni boryka się z problemem ich zagospodarowania. Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem, osady ściekowe można poddać przyrodniczemu zagospodarowaniu.

Oczyszczalnie ścieków w Polsce generują 568 tys. Mg s.m./r. osadów ściekowych (dane GUS-u z 2015 r.). Ich zagospodarowanie normują liczne akty prawne, dotyczące ochrony wód, nawożenia gleb, ochrony środowiska i gospodarki odpadowej. Unijne i polskie prawo znacząco ogranicza składowanie osadów ściekowych, co szczegółowo określono w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach odpadów danego typu (DzU z 2015 r. poz. 1277), a to skutkuje zakazem składowania nieprzetworzonych osadów ściekowych od 1 stycznia 2016 r.
Przygotowanie osadów ściekowych do ponownego użycia, rozumiane jako przetwarzanie osadów, staje się kolejną alternatywą. Jeżeli nie ma możliwości wykorzystania osadów w procesach odzysku, to należy je poddać unieszkodliwianiu. Najważniejsze pojęcia związane z przekształcaniem osadów ściekowych to proces odzysku R3, czyli recykling lub odzysk substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (w tym kompostowanie i inne biologiczne procesy przekształcania) oraz proces o...