Rada gminy na mocy ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie – art. 6 ust. 2 – ustala górną stawkę opłaty ponoszonej przez właściciela nieruchomości za usługę odbioru nieczystości stałych lub płynnych.

Przepis powstał podczas nowelizacji pakietu ustaw i wprowadzony został w Ustawie z 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Prawnicy, a za nimi samorządowcy, stwierdzili, że chodzi tu o obronę interesów mieszkańców, czyli wyborców, żeby płacić za odpady jak najmniej i ograniczyć windowanie cen przez prywatnych przedsiębiorców. Efektem takiej interpretacji przepisów jest niska jakość świadczonych usług.
 
Czy górna stawka to sankcja karna?
Analizując artykuł 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, można dojść do wniosku, że przytoczona w art. 6 ust. 2 „górna stawka” ma być sankcją karną. Pierwszą przesłanką stwierdzającą ten fakt jest brak sposobu liczenia „górnej stawki”, który powinien znajdować się w ustawie lub być określony poprzez rozporządzenie. Każda stawka winna być co roku podwyższana, co w tym wypadku również zostało pominięte. Przesłankę do stwierdzenia, że „górna stawka” jest sankcją karną, znajdujemy w ust. 6 i 7 wspomnianego art. 6 ustawy. W przypadku uchylania się od podpisania umowy na odbi&o...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?