Izba Gospodarcza ?Wodociągi Polskie? od samego początku prac nad nową ustawą Prawo wodne wskazywała na szereg przepisów, które w jej ocenie przyniosą trudności interpretacyjne w ich stosowaniu zarówno przez podmioty korzystające z usług wodnych, jak i Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie.

Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne obowiązuje od 1 stycznia 2018 r., a już w kwietniu br. wejdzie w życie jej pierwsza lutowa nowelizacja. 

Konieczność tak szybkiego znowelizowania przepisów projektodawcy uzasadniają potrzebą zmian w przepisach przejściowych, polegających m.in. na tym, aby do postępowań w sprawach decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz w sprawach ponownej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie obowiązującej poprzednio ustawy, stosowane były przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie nowej ustawy Prawo wodne (1 stycznia 2018 r.).

Projektodawcy założyli, iż przyniesie to pozytywny wpływ na inwestorów oczekujących na terminowe uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach z uwagi na przewidywane przyspieszenie toczących się aktualnie postępowań prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Zapowiedź kolejnych zmian

Marzec przyniósł zapowiedzi dalszych zmian. Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, Marek Gróbarczyk, poinformował o pracach nad szerszą, porządkującą nowelizacją ustawy, przewidując na to pół roku. Jednakże już 15 marca projekt nowelizacji został skierowany przez Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej pod obrady Komitetu Stałego Rady Ministrów. Jak wynika z pisma przewodniego, z uwagi na konieczność pilnego wyjaśnienia wątpliwości interpretacyjnych związanych z wejściem w życie ustawy Prawo wodne, projekt nie podlegał uzgodnieniom międzyresortowym, a także, co istotne dla branży, również konsultacjom publicznym. Wspomniany projekt zamieszczony został w dniu 16 kwietnia 
2018 r. w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie Rządowego Centrum Legislacji, w serwisie Rządowy Proces Legislacyjny.
Celem projektu jest doprecyzowanie przepisów dotyczących prowadzonych postępowań administracyjnych w ramach udzielania zgód i przyrzeczeń wodnoprawnych. Projektodawca zakłada ograniczenie wymogu przedkładania danych lub dokumentów, które znajdują się już w posiadaniu organu i umożliwienie podmiotom, które zawarły umowy przed dniem wejścia w życie ustawy, kontynuacji umów bez konieczności przeprowadzania przetargu. Projekt przewiduje też pojawienie się przepisu zakazującego wprowadzania wód opadowych lub roztopowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe bezpośrednio do wód podziemnych i ziemi. Projektodawcy założyli możliwość wydania pozwolenia wodnoprawnego na 30 lat (w obowiązującej ustawie ? 20), w przypadku kapitałochłonnych inwestycji w urządzenia wodne. Wstępna analiza projektu pokazuje, że nowelizacja zawiera szereg istotnych zmian.
 

Opłaty za usługi wodne

Jedną z ważniejszych zmian jest wprowadzenie w okresie przejściowym, tj. do 31 grudnia 2020 r., obowiązku składania przez podmioty korzystające z usług wodnych oświadczeń, na podstawie których ustalane będą opłaty. Jest to istotna modyfikacja przyjętej przez nową ustawę Prawo wodne zasady, iż to Wody Polskie określają wysokość opłaty i przekazują stosowną informację przedsiębiorcy. Przewidywane przez nowelizację oświadczenia mają zawierać m.in. informacje o ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych z uwzględnieniem podziału na cele lub potrzeby. 
Biorąc pod uwagę proponowane rozwiązania art. 552 ustawy, za właściwe należy uznać stanowisko zajęte przez Ministerstwo Infrastruktury, wskazujące, że obowiązek sporządzenia przedmiotowych oświadczeń powinien spoczywać na organach wydających pozwolenia wodnoprawne, aby podmioty ? posiadacze tych pozwoleń ? nie byli zobowiązywani do sporządzenia szczegółowych informacji, których nie posiadają i nie zbierają. IGWP (mając na uwadze brzmienie art. 272 ust. 13 obowiązującej ustawy Prawo wodne i wyrażony tam obowiązek opomiarowana wód pobieranych na różne cele lub potrzeby), stoi konsekwentnie na stanowisku, że przedsiębiorstwo wod-kan nie jest adresatem tego przepisu. Chociażby dlatego, że zgodnie z art. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, pobiera wodę tylko na jeden cel ? zbiorowego zaopatrzenia w wodę.