Unia Europejska, w której struktury wstąpiliśmy 1 maja 2004 r., w największym na świecie stopniu promuje energetykę odnawialną, a jednocześnie stawia w tym zakresie coraz większe wymagania swoim krajom członkowskim i wszystkim przedsiębiorstwom działającym na jej terenie.
UE promuje energetykę odnawialną na płaszczyźnie politycznej i w prawie wspólnotowym, wykorzystując finansowe instrumenty wsparcia funkcjonujące w ramach różnych programów ramowych, w tym energetycznego, badań i rozwoju oraz ochrony środowiska.
W ostatnich latach Polska dostosowywała swoją politykę i prawo do wymogów UE w tym obszarze. Krajowe dokumenty polityczne, w tym najważniejszy – Strategia rozwoju energetyki odnawialnej – są w zasadzie zgodne z polityką UE. W procesie dostosowawczym energetyka odnawialna stała się, obok biotechnologii, informatyki, mikroelektroniki, robotyzacji, technologii materiałowych i ochrony środowiska, jednym z siedmiu priorytetowych obszarów w strategii gospodarczej rządu RP. Zaliczana jest do obszarów strategicznych w Narodowym Planie Rozwoju, w tym zwłaszcza w dwóch sektorowych programach operacyjnych (Wzrost Konkurencyjności Gospodarki i Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego).
Formalnie nasze przepisy prawne też już są zgodne z przepisami obowiązującymi w UE, jednak w praktyce ich dostosowanie pozostawia jeszcze wiele do życzenia. Tym niemniej można oczekiwać, że wobec nieuchronnych nacisków i sankcji Komisji Europejskiej za ...