W polskiej przestrzeni urbanistycznej coraz częściej zwraca się uwagę na konieczność ochrony dziedzictwa urbanistycznego ostatnich dziesięcioleci. Warto zatem przypomnieć, że prawo polskie przewiduje również możliwość ochrony dóbr kultury współczesnej, choć te regulacje prawne dalekie są od wystarczających.

Powojenne budynki, zwłaszcza użyteczności publicznej, zauważane są jako wartościowe nie tylko na płaszczyźnie stricte estetycznej, ale również jako nośniki szerzej rozumianych wartości kulturowych i historycznych. Z drugiej strony, zwolennicy przebudowy i rozbudowy polskich miast podkreślają, że nie są to zabytki, a normalnym procesem urbanistycznym jest wymiana tkanki budowlanej i zastępowanie jednych obiektów innymi.

Dobra kultury współczesnej ? w planowaniu przestrzennym

Jedynym aktem prawnym, który przewiduje ochronę dóbr kultury współczesnej, jest Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU z 2016 r. poz. 778, ze zm., dalej: u.p.z.p.). Zgodnie z art. 1 ust. 2 u.p.z.p., jako wartości wysoko cenione w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się je, niezależnie od wymagań ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej.

Również w dalszych przepisach, dotyczących treści dokumentów planistycznych, dobra kultury współczesnej powinny być uwzględniane niezależnie od ochrony zabytków. W studium uwarunkowań i kierunkó...