Ochrona drzew w uzdrowiskach, cz. 2.
Założenia parkowe przeważnie zaaranżowane są w obszarze zwartej zabudowy. Tak jest również w miejscowościach uzdrowiskowych. Ograniczenia związane z wycinką drzew w parkach – w świetle prawa – nie znajdują zastosowania w odniesieniu do terenów, na których znajdują się ogrody botaniczne.
Trudniejsza sytuacja wystąpi w przypadku ustalania tego, co należy rozumieć jako park. Zgodnie z postanowieniami art. 81 ustawy o ochronie przyrody w przypadku terenów położonych poza obrębem miast i wsi o zwartej zabudowie utworzenie parku następuje w formie uchwały rady gminy po spełnieniu przesłanek określonych w tym przepisie. Rozwiązanie to odnosi się jednak tylko i wyłącznie do obszarów położonych poza obrębem miast i wsi o zwartej zabudowie. Założenia parkowe mają zaś to do siebie, że w wielu przypadkach tworzone są właśnie (lub częściej były tworzone w przeszłości) na obszarach o zwartej zabudowie. Ponadto są one tym elementem zieleni miejskiej, który z racji swej specyfiki ma charakter długotrwały. Dlatego też badając, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z parkiem, nie można ograniczyć się do analizy aktualnych rozwiązań, ale trzeba sięgnąć do tych obowiązujących podczas tworzenia konkretnego parku. Największą pomocą w tym zakresie mogą służyć postanowienia planów zagospodarowania przestrzennego. Obecnie są one opracowywane na podstawie ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu...
