Nowe przepisy o ochronie powierzchni ziemi, przyjęte w lipcu br., wprowadzają szczególne regulacje dotyczące ?zanieczyszczeń historycznych?. Wynika z nich m.in., kto i w jakich przypadkach odpowiada za remediację.

Pojęcie ?historycznego zanieczyszczenia powierzchni ziemi? i związane z nim konstrukcje prawne są jedną z najistotniejszych nowości wprowadzonych nowelizacją ustawy P.o.ś. (Ustawa z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska ? DzU z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm., dalej jako ?ustawa P.o.ś.?) z lipca tego roku (Ustawa z 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy ? Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw; w chwili przygotowywania tekstu - czyli na początku sierpnia - jeszcze nieopublikowana). Pojęcie to dotychczas nie było zdefiniowane, a zgodnie z wprowadzaną do art. 3 ustawy P.o.ś. definicją należy pod tym określeniem rozumieć zanieczyszczenie powierzchni ziemi, które zaistniało przed 30 kwietnia 2007 r. lub wynika z działalności zakończonej przed 30 kwietnia 2007 r.

Pojęcie to ma obejmować również szkodę w środowisku w powierzchni ziemi, w rozumieniu art. 6 pkt 11 lit. c ustawy o szkodach (Ustawa z 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie ? DzU nr 75, poz. 493 z późn. zm.), która została spowodowana przez emisję lub zdarzenie, od którego upłynęło więcej niż 30 lat. To ostatnie stwierdzenie nawiązuje do art. 4 pkt 1 ustawy o szkodach, a więc zgodnie z interpretacją tego przepisu będzie m...